Η Εκάτη της Νύχτας

Ίσως η πιο μυστηριώδης θεότητα της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας, η νυκτιπόλος Εκάτη, έχει ελάχιστα ερευνηθεί ακριβώς εξαιτίας της σχέσης της με τις δυνάμεις της νύχτας, τη μαγεία αλλά και τον θάνατο.

Στη μονογραφία αυτή, ο ψυχολόγος και συγγραφέας Γιώργος Ιωαννίδης, ανατρέχει σε ολόκληρη την αρχαία γραμματεία για να διαφωτίσει τα διαφορετικά πρόσωπα της θεάς: την επίφοβη μάγισσα των Αργοναυτικών κειμένων και των Ελληνικών Μαγικών Παπύρων, την εράσμια συνοδοιπόρο της Δήμητρας στο Ελευσίνιο δράμα αλλά και την σωτήρα των ψυχών, έτσι όπως αυτή αναδεικνύεται στους Χαλδαϊκούς Χρησμούς.

Μαζί εξετάζονται ορισμένα παράπλευρα θέματα που άπτονται της θεολογίας της Εκάτης και αφορούν τη σχέση της θεάς με τις μάγισσες της Θεσσαλίας και την Ερωτική Μαγεία, τον συμβολισμό της εξερχόμενης λάμψης μέσα από τα ιερά σπήλαια, τη σχέση του θανάτου με τη μουσική, του χορού με την κίνηση των άστρων, το φιλοσοφικό νόημα πίσω από την αρπαγή της Περσεφόνης και την αξία της θρησκευτικής τελετουργίας ως οντολογική τροπή στην εμπειρία της αλήθειας, που υπερβαίνει καθετί ανθρώπινο και περατό.

Στην αναζήτηση του ανθρώπου για το θείο, η Εκάτη αναδεικνύεται η κλειδούχος όλου του κόσμου, ο δρόμος που βαδίζει ο καθένας που θέλει να επιστρέψει την ψυχή του από τούτο τον Άδη. Διότι η σκιά σκοτίζει την αλήθεια, ενώ ο πυρσός της θεάς την αποκαθάρει.